Tradities
Een Eerselse Mariabroederschap kreeg reeds in 1480 toestemming om in de nieuwe parochiekerk van Eersel een eigen altaar op te richten. Dat blijkt uit de oudste vermelding van de Eerselse gilden in 1610 door I.B. Gramaye. Het Onze Lieve Vrouwe Gilde is een voortzetting van dit Mariabroederschap.
Het vaandel
Het nieuwe zijden vaandel dateert van 1981. Het oude vaandel is opgeborgen in het archief. Het nieuwe vaandel is door de gildezusters met behulp van enkele leden van de KVO (katholieke vrouwen organisatie) ontworpen en vervaardigd. In 1981 is het gewijd en in gebruik genomen. De beeltenis en patroonheilige van het Onze Lieve Vrouwe Gilde is Onze Lieve Vrouw Ter Sneeuw van Werbeeck.
Het standaardvaandel
Van oudsher mag het gilde een standaard voeren. Dit betekent dat voor het trekkende gilde een ruiter ter paard het standaard voert. De gildebroeder die het standaard voert is de standaardruiter van het gilde. Het nieuwe standaard is enkele jaren geleden door de gildezuster Mia van Santvoort, te weten de echtgenote van de toenmalige standaardruiter, ontworpen en vervaardigd. Binnen Kring Kempenland zijn enkele gildes die een standaard mogen voeren.
Nieuwe leden
Een voorgedragen nieuw lid, wordt tijdens de jaarvergadering voorgesteld aan de leden. De leden kunnen met handopsteking voor akkoord aangeven of hij voor een jaar kandidaat gildebroeder kan worden. Het jaar daarna wordt het kandidaat-lid tijdens de jaarvergadering voorgedragen als lid van het gilde nadat er over gestemd is middels witte en zwarte bonen. Dit gebruik dateert uit de periode dat de meeste mensen nog niet konden schrijven en er kleur bekend moest worden (stemmen). Elk aanwezig lid krijgt een witte en een zwarte boon. Er wordt rondgegaan met de hoed van de hoofdman waarin men de boon van hun keuze in de hoed stopt. De witte boon is bij vóór stemmen en de zwarte boon bij tegen stemmen. Daarna worden de witte en zwarte bonen geteld. Bij de meerderheid van witte bonen wordt het kandidaat-lid vanaf dat moment lid van het gilde.
Begrafenis
Als er een gildebroeder overlijdt, kan – op verzoek van het gildelid zelf of zijn familie – de begrafenis plaatsvinden met gilde eer. De overledene wordt, indien mogelijk thuis opgehaald door het gilde, en met een eigen baar in rouwstoet naar de kerk begeleid. De directe familie loopt “in“ het gilde. Dat betekent dat de familie opgenomen wordt binnen de stoet van het gilde te lopen. In de kerk wordt de overledene gedragen door de gildebroeders die eveneens de collecte verzorgen, de bidprentjes uitdelen en plaats nemen bij het condoleance-register. Tijdens het tafelgebed neigt de vaandrig het vaandel en roert de tamboer de trom. Op het kerkhof wordt met het vaandel de Gildegroet gebracht en de gildebroeders dragen, samen met de familie, de overledene naar het graf. Middels de traditionele teraardebestelling met het laten zakken van de kist met touwen en een schep zand op de kist, vindt het laatste ritueel plaats. Rust zacht!